Systemische Coaching
Visie
Een systemische visie houdt in dat we er vanuit gaan dat we als mens deel uitmaken van verschillende systemen (of groepen). De belangrijkste hiervan is ons familiesysteem. Alle leden van dit familiesysteem horen bij elkaar en nemen een eigen plek in. Door gebeurtenissen kan die ordening en/of die verbinding verstoord zijn geraakt. Het effect daarvan kan soms generaties lang doorwerken tot op heden.
Kinderen wijzen met hun ‘lastige’ gedrag, wat ik liever ‘signaalgedrag’ noem, vaak naar die verstoorde of belaste gezins- of familiepatronen. Zij nemen die verstoorde patronen intuïtief waar, ze voelen dit aan. Uit liefde voor het gezinssysteem nemen kinderen die ballast op zich.
Het doel van systemisch werken is om de verhoudingen tussen gezinsleden weer te herstellen; de ballast terug te brengen op de plek in het familiesysteem waar het thuishoort.
Concrete voorbeelden die een aanwijzing zijn dat het ‘probleem’ zich op een dieperliggende laag bevindt;
- Claimend gedrag van het kind
- Het kind houdt zich sterk bezig met de relatie van ouders
- Het kind (of ouders) heeft meer emoties dan je normaliter in de situatie zou verwachten
Tafelopstelling voor kinderen
In een tafelopstelling kunnen kinderen met behulp van symbolen iets over hun situatie ‘vertellen’. Zij kiezen bijvoorbeeld een dier of ander symbool uit voor alle gezinsleden en geven die een plek op de tafel. De plek die iedereen in de ruimte inneemt, de positie ten opzichte van elkaar, de kijkrichting, geeft mij zicht op de situatie. Een beeld van hoe het kind de situatie werkelijk ervaart, is vaak krachtiger dan woorden.
In situaties waar ik vermoed dat de oorzaak van het gedrag van het kind een dieperliggende, systemische oorzaak heeft, maakt een tafelopstelling met kinderen deel uit van de diagnostiek. Dit gebeurt meestal in de eerste helft van het begeleidingstraject.
Voor de oplossing heb ik ouders vaak nodig. Dat bespreek ik tijdens het evaluatiegesprek.
Opvoedopstelling voor ouders
Als ouders bereid zijn om verder te kijken naar zichzelf en het eigen familiesysteem, kan een opvoedopstelling een goed vervolg zijn van het traject. Het kind is hierbij niet aanwezig en wordt hier dus niet mee belast. De vraag van ouders is de focus van de opstelling. De beleving van de ouder staat centraal. Eén van de ouders legt intuïtief ‘grondankers’ neer in de ruimte. Eén voor zichzelf, één voor het kind en de andere gezinsleden. Onder mijn begeleiding komt er stapsgewijs informatie beschikbaar uit de familiegeschiedenis.
Het zien, erkennen en het nemen van passende verantwoordelijkheid hiervoor door de ouder, zorgt voor een positieve doorbraak van belaste patronen. Het wordt duidelijk wat het kind werkelijk nodig heeft van de ouder. Een belangrijk en krachtig uitgangspunt bij het werken in een opvoedopstelling is dat ouders en kinderen in de basis steeds in liefde verbonden zijn met elkaar, wát er ook is gebeurd.
